Dzień Jedności Niemiec (Tag der Deutschen Einheit) to święto narodowe w Niemczech obchodzone corocznie 3 października. Obchodzone jest w rocznicę zjednoczenia Niemiec w 1990 r. W tym czasie po ponad 40 latach separacji Republika Federalna Niemiec (Niemcy Zachodnie) i Niemiecka Republika Demokratyczna (Niemcy Wschodnie) połączyły się ponownie.
Po klęsce Niemiec w II wojnie światowej kraj został podzielony na cztery strefy okupacyjne. Kontrolowały je mocarstwa alianckie – USA, Wielka Brytania, Francja i ZSRR. Nieporozumienia między aliantami zachodnimi a Związkiem Radzieckim dotyczące przyszłości Niemiec doprowadziły do podziału kraju.
W 1949 r. trzy zachodnie strefy okupacyjne stały się Republiką Federalną Niemiec (Niemcy Zachodnie) z demokratycznym rządem. Radziecką strefą wpływów na wschodzie stała się Niemiecka Republika Demokratyczna (Niemcy Wschodnie) z rządem komunistycznym. Berlin, dawna stolica Niemiec, został podzielony na Berlin Zachodni, znajdujący się pod kontrolą Zachodu, i Berlin Wschodni, znajdujący się pod kontrolą Sowietów.
Utworzenie dwóch odrębnych państw niemieckich
W ciągu następnych dziesięcioleci wyłoniły się dwa odrębne państwa. Niemcy Zachodnie stały się zamożnym, demokratycznym krajem kapitalistycznym sprzymierzonym z mocarstwami zachodnimi. Niemcy Wschodnie były słabo rozwiniętym państwem komunistycznym mającym bliskie powiązania ze Związkiem Radzieckim.
Berlin pozostał miastem podzielonym, położonym w całości na terenie Niemiec Wschodnich. Ale Berlin Zachodni był uważany za politycznie odrębny i przypominał wyspę demokratycznych Niemiec Zachodnich, głęboko na tyłach komunistycznego Wschodu. Migracja ze Wschodu do Niemiec Zachodnich była bardzo ograniczona, a przemieszczanie się między obiema częściami Berlina było ściśle kontrolowane.
Życie w podzielonych Niemczech
Kilka pokoleń dorastało, znając tylko podzielone Niemcy. Rodziny i przyjaciele byli rozdzieleni przez dziesięciolecia. Niemcy Zachodnie były gospodarczo znacznie zamożniejsze niż Niemcy Wschodnie, podczas gdy Niemcy Wschodnie były izolowane w ramach bloku wschodniego.
Próby zreformowania komunizmu w Niemczech Wschodnich w latach pięćdziesiątych XX wieku zostały stłumione przez wojska radzieckie. W 1961 roku rząd NRD zbudował wokół Berlina Zachodniego mur berliński, aby zapobiec masowej emigracji na Zachód. Stał się potężnym symbolem żelaznej kurtyny dzielącej Europę.
Mur Berliński, widok z Berlina Zachodniego.
Mieszkańcy Berlina Wschodniego próbowali uciec do Berlina Zachodniego. Niektórzy próbowali wspiąć się na mur pomimo ostrzału ze strony wschodnioniemieckiej straży granicznej. Inni wykorzystywali do tego podziemne przejścia. Wybrali różne sposoby ucieczki przed wpływami ZSRR.
Pokojowa rewolucja prowadząca do zjednoczenia
Pod koniec lat 80. przez Europę Wschodnią przetoczyła się fala zmian: upadek reżimów komunistycznych i wprowadzenie reform. Masowe demonstracje w NRD w latach 1989–90 doprowadziły do zburzenia muru berlińskiego w listopadzie 1989 r. Po wolnych wyborach w marcu 1990 r. rozpoczęły się negocjacje między obydwoma Niemcami w sprawie zjednoczenia.
Oficjalne zjednoczenie polityczne nastąpiło 3 października 1990 r., kiedy Niemiecka Republika Demokratyczna dołączyła do Republiki Federalnej Niemiec. Zaledwie rok po upadku muru berlińskiego Niemcy po raz pierwszy od 1945 roku zjednoczyły się jako w pełni suwerenne państwo.
Radość i ból zjednoczenia
W 1990 roku w całych Niemczech odbyły się uroczystości na cześć zjednoczenia kraju. Jednak wraz z integracją dwóch tak różnych państw pojawiły się poważne problemy gospodarcze i społeczne. Modernizacja infrastruktury wschodnich Niemiec i poprawa standardów życia wymagały ogromnych inwestycji. Bezrobocie wzrosło wraz z upadkiem przemysłu na wschodzie.
Jednak zjednoczenie przyniosło ogromne korzyści, takie jak łatwiejsze przemieszczanie się i komunikacja między Niemcami ze Wschodu i Zachodu, którzy byli oddzieleni przez tak długi czas. Z biegiem czasu warunki gospodarcze w byłej NRD znacznie się poprawiły. Przepaść między Wschodem a Zachodem zmniejszyła się, zwłaszcza wśród młodszego pokolenia.
Dzień Jedności Niemiec
W 1990 roku 3 października został ogłoszony nowym świętem narodowym – Dniem Jedności Niemiec. Obchodzi rocznicę oficjalnego zjednoczenia i pokojowej rewolucji w Niemczech Wschodnich.
Co roku w Berlinie odbywają się najważniejsze uroczystości, a gospodarzem głównych wydarzeń jest co roku Prezydent Federalny. Naród niemiecki świętuje niemiecką jedność, demokrację i wolność od podziałów. Wszędzie powiewa niemiecka flaga. Koncerty, festiwale, przedstawienia i wydarzenia sportowe pomagają stworzyć radosną atmosferę patriotyzmu i dumy.
Dzień Jedności Niemiec stanowi ważne przypomnienie wyzwań, jakim Niemcy stawiły czoła w swojej burzliwej historii XX wieku. Symbolizuje solidarność narodu niemieckiego i świętuje odrodzenie narodu jako wiodącej potęgi europejskiej. Wiele lat po upadku muru berlińskiego, co oznaczało koniec podziału Niemiec, Dzień Jedności Niemiec w dalszym ciągu symbolizuje triumf jedności nad podziałami.
W tej publikacji All-Holidays.Info krótko opowiedziało o Dniu Jedności Niemiec, historii jego powstania i znaczeniu dla Niemców. Mamy nadzieję, że uznałeś to za interesujące. Nie zapomnij udostępnić tego posta swoim znajomym!
